Kolektywizm to koncepcja społeczna, kulturowa i polityczna, która stawia dobro wspólnoty ponad interesami jednostki. W społeczeństwach kolektywistycznych tożsamość jednostki jest silnie związana z przynależnością do grupy, takiej jak rodzina, społeczność czy naród. Decyzje są podejmowane z myślą o korzyściach dla całej wspólnoty, a nie tylko dla jednostki.
W takich kulturach ważne są silne więzi społeczne, harmonia i unikanie konfliktów, a także szacunek dla hierarchii i autorytetów. Przykłady społeczeństw kolektywistycznych można znaleźć w krajach Azji Wschodniej, Ameryki Łacińskiej i Afryki Subsaharyjskiej.
Wyróżnia się dwa główne rodzaje kolektywizmu:
Kolektywizm instytucjonalny: dotyczy polityki i struktur państwowych, gdzie instytucje promują wspólne działania i równomierne rozdzielanie dóbr. Wysoki poziom tego typu kolektywizmu wskazuje na silne podkreślanie znaczenia praw i programów społecznych.
Kolektywizm wewnątrzgrupowy: odnosi się do relacji jednostek w ramach grup takich jak rodzina czy organizacje. Osoby w takich grupach wyrażają dumę z przynależności i są lojalne wobec wspólnoty, która zapewnia im poczucie bezpieczeństwa.
Kolektywizm ma zarówno zalety, jak i wady. Z jednej strony promuje solidarność, współpracę i wspólne dobro, z drugiej może prowadzić do ograniczenia indywidualnej wolności i presji na dostosowanie się do norm grupowych. W porównaniu z indywidualizmem, który kładzie nacisk na autonomię jednostki, kolektywizm skupia się na harmonii i interesach grupy.
Zrozumienie kolektywizmu jest fundamentalne w analizie różnic kulturowych i społecznych, a także w kontekście globalnych interakcji i współpracy międzynarodowej.